| Wspomnienia płk Zenona Tarasiewicza ze służby wojskowej (Różań, Toruń, Zamość), okupacji (Warszawa, Lubelszczyzna) do opuszczenia więzienia w 1956 roku.
- Zenon Tarasiewicz ps. "Kłos" i inne (14.12.1911 Połock - 28.08.1994 Warszawa) major Armii Krajowej, podpułkownik WP. Po maturze w gimnazjum w Dziśnie ochotniczo wstąpił do wojska, od września 1930 r. do czerwca 1934 r. kształcił się w Zawodowej Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Po studiach, w okresie czerwiec 1934 - grudzień 1938 r. był oficerem 3. pułku artylerii w Zamościu, potem na kursie w Wyższej Szkole Wojennej w Rembertowie i stażach. W kampanii wrześniowej 1939 r. był dowódcą baterii w 3. pułku artylerii lekkiej, znajdującego się w składzie 3 dywizji piechoty. W konspiracji od października 1939. M.in. Był Kierownikiem Referatu "Rzesza i Kraj" w Biurze Studiów w Oddziale II (Informacyjno-Wywiadowczym) Komendy Głównej Armii Krajowej. Od 20.08.1945 w ludowym WP w stopniu majora został wykładowcą w Szkole Oficerskiej 15. Dywizji Piechoty, szefem sztabu 55. pal oraz dowódcą 19. dywizjonu ppanc. Bezpośrednio przed aresztowaniem, w latach 1948-1950, pracował na stanowisku wykładowcy artylerii w Akademii Sztabu Generalnego. Aresztowany 13.05.1950, torturowany, potem wyrokiem Naczelnego Sądu Wojskowego w Warszawie z 25.07.1952 skazany na 13 lat więzienia, który to wyrok odbywał we Wronkach, zwolniony 31.03.1956 po czym postępowanie karne umorzono. Wówczas przeniesiono go do rezerwy w stopniu majora. Następnie pracował w Funduszu Wczasów Pracowniczych w Warszawie do emerytury w 1978. W 1992 otrzymał stopień podpułkownika; zob. Polski słownik biograficzny (PSB) t. 52 ss. 209-210 |
